" Kızıma"



içi boş duygularla, çorak sürüyor zaman
çıt çıkmıyor yeşilinden
birden yok oldu umudun sesi
içimi diriltmeyen, sıfırdan başlıyorum durmadan

karanlık sırları taşıyan sokaklarda
bir gizi örüyor sessizlik
geçit vermeyen, ölü bir beyazlıkta
masal ışığı sönük
yorulurdu dilim anlatmaktan, sen hiç bıkmazdın, sabaha dek de olsa
kapkara bir gecede ses/im susuyor artık
ferah değil nefesim, hep bir bekleyişteyim

meleğim
kendimize ne kadar sağlam bir duvar örsek de
hayat bir gedik açıyor bir yerlerden yine
şimdi, gecenin getirdiklerinden, koyu bir hasret sızıyor
sineme

“sinemde bir tutuşmuş yanmış ocağ olaydı/
şu garip gönlüm için kanun icat olaydı”

ben anayım ve hasretle doluyum ölene dek
kucağımda ninniler, uyusun da büyüsünler
hüzünleri görmesinler
aman, sakın üzmesinler

gök gözlüm, gök yüzlüm
mavilikleri de götürdün giderken
söndü evimizin şenliği
daha dün, kanatlarımın altında büzülüp duran
minik bir kuş iken
uçmayı ne vakit öğrendin de
şimdi dünyanın bir ucundasın

gözlerimde kör kandiller yansa da
yüreğimden yüreğine bir ışıklı yol var unutma
bir güne bakan çiçeğini koy başucuna
iste ışık, iste su olurum sana...
bil ki, en büyük düşmanım olur gözlerinden yağmur yağdıranlar

dünyanın bütün çiçeklerini verseler kucağıma nafile
sen, en güzel çiçeksin benim için…
“elbet bir gün buluşacağız” bebeğim



Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.