Sırtımda ateşten bir gömlek çıkaramadığım
Daha ne kadar taşırım bilemediğim
Hüzün bulutlarında kayboluyor sevda ışığı
Çelikten bir ok parçalıyor yüreğimi
Kana bulanıyor sensizlik de kıvranan bedenim
Hangi günahın bedelini ödüyorum bilmeden
Sorgusuz sualsiz vermemiş miydim sana ömrümü
Hani bana söz vermiştin hep yanımdaydın
Şimdi hangi bensizliğin kollarında kölesin
Seni ne kadar mutlu edebilir ki bensiz dakikalar
Anladım zamanı gelmiş sensizlik elbisesinin
Tüm mutluluklardan soyunup onu giyiyorum
Aşk bağının gülleri dökülmüş sarıyor dikenleri
Her zamanki gibi inkar edeceksin
Ama
Yastığın benden çok kokluyorsa tenini
Fincanın benden çok dokunuyorsa ellerine
Ve gözlerin gözlerimden çok dalıyorsa boşluğa
İşte o zaman kalmamış içinde benden bir şey
Boğuldum yok oldum sensizliğinde senden habersiz
Biliyor musun bilmediğin ne
Artık alışıyorum buda beni korkutuyor
Sevgim yerini alışkanlığa bırakıyor
Duyuyor musun, anlıyor musun, umursuyor musun
Kendi kendini içimde bitirdiğinin farkında mısın
Sevginin yüreğe yazılması bir kaderse
İşte yine o kaderdir sevgiyi yürekten söküp alan
Her ikimizde alışkınız geçmişte buzdan bir yüreğe
Bundan böyle de yaşayabiliriz aşksız sevgisiz
Yandı bitti tüm güzellikler gibi değil mi
Şimdi yüreklere serpilen volkanın külleri
Ayazda unutulmuş bir mimoza aşk
Her ne kadar uzaklara gitsen de benden
Son nefesime kadar senin adınla çarpacak yüreğim
Hadi yolun ve bahtın açık olsun
Ben tutunamadım göğüs kafesine
Dilerim değerini bilen biri yer edinir orada
Dönüşü olmayacak bir bilinmeze gidiyorum
Bende ayrılık katarlarının bir yolcusuyum bundan sonra
Dermansız bir derdin pençesindeyim artık
Dönüşü olmayan bir yolda ilerliyor senden gidiyorum
Duyuyor musun, anlıyor musun, umursuyor musun
Gidiyorum gidiyorum gidiyorum