Ne varsa bıraktığın, can verir anılara
Üstü açık sinemden mazimiz sızar annem
Savaştım ve yenildim, esirim sanılara
Gerçeği aramaktan her yerim bizar annem
Yere yıktım atiyi, gece gündüz döverek
Vazgeçtim gelecekten geçmişimi överek




Mutluyum; yaşamaktan bıkmıyorum derim de
Durup durup resmine bakmıyorum derim de
Yokluğunu aklıma takmıyorum derim de
Bilirim her şeyden çok; yalana kızar annem
Gezinirim başıboş, hedefi şaşmış gibi
Son damlayım bardağın boyunu aşmış gibi




Aklım beni yüzüstü koyup gitmekten sanık
Hayat incecik sopa her iki ucu yanık
Bir hale düştü gönlüm; ne uyur ne uyanık
Rüyalar süzgecinden umutlar süzer annem
Şu sıralar başımda sarhoşluk dolaşıyor
İçim dışım bir olmuş beynimle dalaşıyor




Özlemin üzerime gerildikçe gerilir
Ne kadar dayanırım bu hale Allah bilir
Cansız hayalin her an belleğimde dirilir
Yürek kuytularımda yüreğin yüzer annem
Sanma ki ebediyet ezelden elenecek
Toprak altında bile tekrar filizlenecek




Bir düşüm düşten öte, bir rüyayım yorana
İyi değilim lakin belli etmem sorana
Canım yanıyor canım el basarım Kuran’a
Unutmak istedikçe dertlerim azar annem
Dilim küskün kelâma, gözbebeklerim fer’siz
Sonsuz serzenişteyim, ağlarım yerli yersiz




Dillere destan idik, eksildik satır satır
İnan ki her gelen gün eskisini aratır
Yokluğun yüreğimde, hezeyanlar üretir
İğne ile ruhuma kuyular kazar annem
Bilirim ben kimleri yutmamış koca küre
Lakin kâr etmiyor söz boş bıraktığın yere




Hasretin göz yaşımla beslendikçe güçlenir
Her şey anlamsızlaşır; her şey birden hiç’lenir
Kızın mutlu günleri düşündükçe içlenir
İçlendikçe oturup şiirler yazar annem
Sen âlem kış olsada beni ısıtan yaz’sın
Her şey unutulur da bir sen unutulmazsın




( gri gölge ) Fliz Yüksel 2010