Belgisiz sıfatlar öncesi
Kil den ve kül den yazılmıştı kader
Ezeli sanılırdı vuslat
Oysa
Ebedi olandı hazan
Ki ben henüz çocuk
Ellerim kil ve kül eski bir mahalle var iken

Bir vaktin ölümünü izlerken
Başka bir vakte çığlıklar
Bırakan ben
Suskunum artık

Gidiyorum ki sen bilmeyeceksin
Vakitsiz bir veda busesi istemeyeceğim
Yâda
Yalancı şairler gibi fesleğenler üzerine dönmek sözü vermeyeceğim
Bilirsin hiç açmayacak fesleğenleri sulamak can yakar
Ki beklemeni istemem kara trenleri
Haydarpaşa’nın adı acı olmasın sana
Hiç inmeyeceğim trenlere bel bağlama
Bil ki vefasızım
De ki adam değilmiş
Söyleme unuttum de

Oysa ben gidiyorum dilim dişlerim arasında
Kan revan
Kâğıt suskun kanım suluyor satır başlarını

Ki sen bilme yana yakıla sen olan bu beni
Sen bil ki
Yalanmış hepsi

Kısaltma sözler bunlar
Ah-ı var Leyla’nın Mecnun’da
Anka bekler Kaf dağının kubbesinde
Sokak başlarında tek gözlü devler pusu kurmuş
Ve ben
Hiç yazılmamış masallardan arta kalan
O mutlu son değilim
Gidiyorum ve kanadıkça sana susuyorum
Ama sen bilme
Sen de ki
Adam değilmiş…