7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2823
Okunma
Sen kayıp şehir
Ben gecesiz kalmış gün
Ve olanca hızıyla dönen dünya
Kayıp şehir
Aslında su ateşle bir olduğundan değil yaşam ölümden ibaret olduğundan acılar
Yalnızlar rıhtımını mırıldanır sırtlan güncesi sevdalar
Istırap bu bir şarjör kurşun bir revolver gerek her birimize
Planı tutmaz ise iblisin bir daha bir daha sıkmaya
Şehriyarlarımız vardı eskiden ellerimizde ucu yanmış mektuplar
Elif derdi lam düştüğünde aklına mim
Hikâyesi uzun lakin misali kısa bir rüya bu
Rintlerin üryan doğduğu dünyada hayalbazların çığlığı bu
Gece
Gelme istemem başka rüzgârlar dağıtsın bu gece saçlarını Ave Marıa
Ellerini uzat Lavinia avuçlarım titrer ağustos zifirinde
Cesareti yok artık Anka’nın Kafdağı bir daha dile gelmeyecek
Ellerin uzak lavinia, derdin ya elleri var karanlığın öğrendim
Gün
Gideceksin demek resimlerini de al yanına yakmaya kıyamadım
Üzülme bu ateş yakmaz beni ki sen kor hiç olmadın ki
Neden diye söylenir şimdi köşe başındaki ayyaş neden –kim bilir ki-
Dünya
Deli dediler önce adına sonra ne söylediler bende unuttum
Üstelik sokak bir ona gülmezdi
Nasılsa ölürüm bir gün çocuk derdi
Yakın cesedimi derdi
Aslında ölüm avuçlarının arasında ki hatırada gizliydi
Adı neydi
Ki ben yeni yetme
O ise kimdi
Kuklacı denirdi arkasından
Kuklacı
Kari okurken eskiden bilinen bir dilde elindekini
Usul dan titrerdi sesi
Kimse yokmuş meğer derdi kimse yaşarırken gözleri
Lavinia dedim ya uzat ellerini
Ahir artık tüm şehir gözlerimde
Cesedimi yakmışlardır kuklalarımın şu anda
Istırap bu bir şarjör kurşun bir revolver gerek her birimize
5.0
100% (7)
Cevap Yaz