11
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
2361
Okunma
/dil keskin
kalem sivri
her bir dal katlime gebe
eyvah ! elmalar yeşermekte Adem’im
gitti gidiyor Cennetim ……./
yüküm kocaman
ben küçücüğüm
aklım terazinin bir kefesinde
bir diğer kefesinde aşk
ibret-i alem
bekle;
akıtıyorum öfkemi tırnaklarımdan
kardeş gibi basarak bağrıma acıyı
bugün beklediğin gün
çık hayallerinin en ulaşılmaz yerine
yeniden doğuşumu izle
süzül bana sezdirmeden göz pınarlarıma
unut yaktığım o ilk ateşi
sözüm vardı getirdim dirilerimi
bakmaya kıyamıyacağın ölülerim de var
şimdi alt/ı üst/te mi umutlarının
bak
takıldı kaldı aşk ruhumun süzgecine
sayfa sayfa itiraf
öbek öbek ter
bu yol bizi ergeç mahşere iter
yüküm kocaman
ben küçücüğüm
ve adım Havva …….
(gri gölge) Filiz Yüksel
Cevap Yaz