Mağara arıyordum kendime çoktan beri
Gömmek için bu günahkâr nâş-ı makberi

Genişçe bir mağara varmış yedi uyurun
Afşin’e gidiyorum, dostlarıma duyurun

Bu yedi âşık civân tek Allah’a vâbeste
Gönülleri de nâlan ve ağyârdan vâreste

Dakyanus putperestti, Allah’ı inkâr eden
Halka baskı yaptı döndürmek için dinden

Hiçbiri terketmedi, tek Allah’a tapmayı
Kabul etmedi gençler batıl yola sapmayı

Yola çıktılar birgün, yeşil Afşin’e doğru
Şirkin zulmetinden tevhid güneşine doğru

Bir çobana rast geldiler, yanında Kıtmîr’i
Bir mağara buldular ki onların makberi

Yerlerini bulmuştu Dakyanus’la veziri
Korkudan giremedi mağaraya hiçbiri

Duvar ördürdü kral mağaranın ağzına
Kimse ermesin diye yedi gencin râzına

Mağaranın içinde çekilip bir kuytuya
Dalıp gitti yedi civân derin bir uykuya

Daldıkları o uyku üç yüz yıl kadar sürdü
Rüyada yedi uyur diyar-ı yari gördü

Bu yedi güzel âşık, bâki yare âşıktır
Başkalarının aşkı, ağyâra bulaşıktır

Yârin hayâli vardı âfâkta ve enfüste
Zira yedi civân, yâr-i bâkiye dilbeste

Cevrden yâre sığındı yedi vefâlı civân
Âğûşum diyerek mağarayı açtı Yezdân

Yâr-i bâkinin aşkıyla hergün mest idiler
Mestlerini, bu cihânda bir uyku bildiler

Onların ahvâlini gören medhûş olurdu
Ulaştıkları makâmı gören bîhûş olurdu

Üç yüz yıl mest idiler o aşk şarâbından
Didârları ayrılmadı o yârin serâbından

Geniş bir mağaraydı onların meykâdesi
Lebâleb aşk doluydu yedi âşıkın bâdesi

Aşkın şarâbını tattırmışken ulu Yezdân
Neylesinler âb-ı kevseri bu yedi merdân

Öyle mest idilerdi ki yârin cemâlinden
Yemek bile geçmedi hiçbirinin bâlinden

Yüzyıllar sonra uyandılar aşkın mestinden
Bu uyanış, farksızdı basü badel mevtinden

Âlem-i şuhûda dönünce ruhî seyirden
Acıktığını farketti gencin yedisi birden

Yemliha gönderildi şehre ekmek almaya
Eline de para verildi biraz erzak almaya

Parasını öderken halk şüphelendi ondan
Zira verdiği para Dakyanus zamanından

Onu şekva ettiler şehrin hükümdârına
Yemliha katlandı imtihânların bârına

Mahkeme edildi genç kralın huzurunda
Tevhid meşalesi vardı alnındaki nurunda

Birer birer anlattı geçeni başlarından
Biraz da mağaradaki arkadaşlarından

Halk ona inanmadı görmeyince orayı
Peşinden gittiler görmek için mağarayı

Haber vermek için arkadaşlarına bunu
Civân Yemliha tuttu mağaranın yolunu

Bir sır olup hiç dönmedi geriye Yemliha
Kim çıkmış ki girip de böyle bir dergâha

Onların mağarası âşıkların dergâhı
Şimdi ise yeni âşıkların güzergâhı

Bir daha daldı hepsi cânânın cemâline
Sermedî vuruldular Hüdân’ın kemâline

Mesti, bir uyku sandı zavallı zahirperest
Halbuki yedi civân ilahî aşktan sermest

Sabaha doğru vardım, küçük-şirin Afşin’e
Varır varmaz düştüm Ashab-ı Kehf’in peşine

Sonunda buldum aradığım yeri nâşıma
Bugün ben de katıldım yedi arkadaşıma


Soner Çağatay 00:21 / 08.08.2010

Kelimeler:
nâş-ı makberi: ölünün cenazsi
dilbeste: gönül vermiş
âğûş: kucak
ağyârdan: madde ve dış dünyaki varlıklar
vâreste: kurtulmuş, bağımsız
cevr: zulum
Kıtmir: çobanın köpeğinin adı
mest: sarhoşluk
medhûş: dehşete düşmüş
bîhûş: baygın, aklını yitirmiş
meykâde: meyhane
bâde: kadeh
dilbeste: aşık, gönlü bağlı
Yezdân: Allah
merdân: kişiler, merd insanlar
bâl: akıl
basü badel mevt: ölümden sonra diriliş
alem-i şuhûd: görünen dünya
Yemliha: yedi uyurdan biri
câvidâne: ebedi olarak, davamlı
zâhirperest: dış görünüşe bakan ve tapan
sermest: sarhoş
sermedî: ebedi, devamlı [