Aynı pencerelerden bakarız güne, geceye
Aynı bahçelere açılır kapılarımız çok zaman
Kimi bahçelerde yaprak dökümleri varken
Tomurcuklanmanın her hali vardır bazılarında

Aynı kristal kadehi tutar ellerimiz bazan
Kimimizin kadehi acı bir zamanla dolu,
Kimimizinkinde şerbetin en koyusu
En mutlu ve umutlu karışımlar bulunur

Aynı sokak lambası aydınlatır hepimizi
Alaaddin’in öyküsüne özenip
Ovuştururuz geceye karşı bu ışıltıyı

Elimiz yanar sonra
Gözlerimiz konar bir kuşun gagasına
Kursağımızda kalır ne var ne yoksa öylece

Yaşam dediğimiz şey başlayınca
Bir köstebek girer içimize
Oyar da oyar ne varsa toprağımızdan,
Toprağımıza

Sancılı doğumlar birikir sonra avuçlarımızda
Her betim
Bir bitim getirir heybesinde benliğimize
Bellek tazelenir sonra
Yumrular sökülür
Köstebek yine başlar öylece oymalara

Her kıvrımı bizden oluşur sanıdığımız ne varsa
Analrız bir hizmetkarı olduğumuzu yalnızca,
O köstebek tam göğsünde köstekli bir saati tutar
Anlarız o saat susup
Zaman bitince

Başka köstebeklere komşu oluruz sonra
Üzerimizden geçen zamana inat
Mahalli kimsesiz
Başı taşlı
Bir zamana geçer
Kendimize döneriz