11 temmuz 1987
sıcak bir pazar günü
bir kız dünyaya geldi
bu sahte dünyaya
çığlıklarıyla
renk katacağını zannetti..
ama
yaşam bir gülümseme değildi
haykırışlarda kalan mutluluk hiç değildi....
hayatta ümitli olamadı bir an olsun.....
sabah erkenden düştü yola
babasıyla ekmek parası kazanma derdiyle
akşam geç de olsa döndü yorgun argın evine..
felek onu erken büyütmüştü..
çemberine alıp savurmuş ezmişti ........
kurtlar sofrasına
erken düşürmüştü çoktan.........
kız başıyla
uğraştı ,didindi durdu
bir kadir kıymet bilen olmadı
değer veren
bir aferim diyen olmadı...
hep
yaşamaya çalıştı hayatı....
yenildi
yeri geldi
isyanlara uyandı her sabah..
ama içinden umudunu yitirmedi
acılara çıkan kapıları
gün geldi
umutlara açıldı
yııllara inat çırpındı durdu..
hayatta tek istediği vardı
okumak
her şeye göğüs gererek okumak
sersefil oldu
yeri geldi yaşlara boğuldu
yeri geldi çığlıklarla yumdu gözlerini
içindekilere zor da olsa ulaştı
rüyalar aleminden kurtuldu.
..............
sevgi nedir görmedi
göremedi...
her zaman işe yaramaz bir insandı
hiç bir şey olmazdı ondan...
öyle derdi en yakınları bile
ama anlamazlardı
içindekileri bilmezlerdi
acılarını görmezden gelirlerdi hep
............
şimdi o kız 21 yaşına giriyor
şimdi o kız dahada bir büyüyor
acılara dahada bir yelken açıyor
acılarıyla savaşmaya çalışıyor hayatta
yüreği üzgün
ama hala umudu var hayatta
hala yaşamak için bir nedeni var
sonsuz ufuklarda...




not:yarın benim doğum günüm en mutlu en güzel günüm:(