Kelimelerim vardı önce
Şiir yazdığım,
Soru sorduğum.
Şimdi şiirlerim var.
Yazıyorum,
Âşık oluyorum

“ Sev “ dedi kalbim
Sevdim.

Düşlerini sadeleştir sevdiğim
İçinden onlarca “şiir” çıkıyor.
Kelimelerim yitiriyor anlamlarını,
Kelimelerim, mana soyunuyor.
Zihnime senden ibaret
Binlerce imgeler sürükleniyor.

“Sus” dedi kalbim
Sustum.

Tümcelerim vardı önce
Aşka ve insanlara dair
Düşüncelerim vardı
Hayatı anlamlandıran
Şimdi aşkının terkisindeyim
Sevdiğim.
O konuşuyor,
Ben düşünüyorum
Ben anlıyorum
O, yeni manalar icat ediyor.

“Anla” dedi kalbim,
Şaşırdım.

Yüreğinin tüm ışıklarını aç
Sevdiğim.
Tüm çıkışlarını kapat.
Düşün ki ayaklarıma inciler serpiyorum
Dönerken kaybolmasın izlerim diye
Tüm ışıklarını aç yüreğinin
Görmediğim bir yer kalmasın diye.

“Yok” dedi kalbim.
İnanmadım.

Planlarım vardı önce
Sabahları aynı saatte kalkardım örneğin
Dinlenmiş olmayı umardım
Sirkadyen ritmimle uyumlandıkça
Şimdi,
Her ritminde dinleniyorum nefesinin.
Kirpiklerinin saman yolunda yatağım
Çatma kaşlarını,
Uykuma kâbuslar çöksün istemiyorum

“Dur” dedi kalbim.
Koştum.

Sana giden tüm yollarıma “çık” sevdiğim
“Haylaz” benliğimi bende bıraktım.
Ruhumu yeniden kuracak kelimelerin
Yolumu aydınlatan “ışık” sevdiğim
Tümüyle seni giyinir şimdi;
Ruhum ruhuna “âşık”, sevdiğim

“Aşk” dedi kalbim.
Yandım.

(alıntıdır)