Başkasından yakındığında" dedi Ovidius,

"Elde edilir, bir kadın."

Dudaklarındaki yarım hüzünle göründüğünde ona,

Yaklaşacaksın.

Elleri böğründe, sızılı yüreğini,

Okşarken görünmez dilekleri;

Ona gökyüzünün maviliğini

Alatacaksın.

Tam açmak istediğinde kendini,

Görünüp;

Kaçmak istediğinde,

Saklanacaksın.



Hiç gecikmeyeceksin

Dedi Ovidius,

Öcünü almasına "aracılık" edeceksin.

Bulmak istediği ne varsa, O´na

Getireceksin.

Nasılsa unutmuştur mutluluğun

Yüzlerdeki yansımasını.

Nasılsa zincirleri vardır,

Kırmak istediği.

Sen sadece bir "yol" göstereceksin.



Hiç bir şey daha "uçucu" değil

Dedi Ovidius,

Kırık bir kadın kalbinden.

Tutmak istediği ne varsa,

Uçup gitmiştir ellerinden.

Ve çocukluğunu,

Gençliğini

Ve ilk mutluluğunu

Tatmak ister yeniden.

Sahip olduğu her şeyi sunacaktır önüne.

Ona "mutluluğuymuş" gibi,

Görünürsen.



"Başkasından yakındığında" dedi Ovidius,

"Elde edilir bir kadın."

Bakışlarının tüm kırılganlığıyla

Baktığında aynaya,

Aynada O´nu gösteren,

"Sen" olacaksın.