5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1868
Okunma
Gece karanlık mührünü vururken bileklerime,
Gözlerimde canlanıyor hep aynı sahne,
Çıldırmış gibi yağan yağmur,
Gölgesinden korkan meczup bakışlı bir kadın ve ben,
Affet beni Zülal şehvetin şarabından içtim!
Meskun mahalde göz süzmenin sakıncalı olduğu zamanlar
Hani tenine yaslanmayı bırak,
Elini tutma ihtimalini sevdiğim.
Delikanlı çağım, en deli yaşım,
Esrik başımda eserken deli rüzgarlar
Karanlık yağmurlar süzülüyordu saçlarımdan
Ellerimi yakıp geçen soğuk
Tamda o gece
İnsanlığımı soyunup, astım Adem’in boynuna,
Arda kalan arsız bedenim,
Ve ben o gece insanlığı kirlettim.
Hava’nın alnına düşen lekeyim,
Adem’in ellerinde kızıl kan,
İnsanlığın parmak uçlarından kanayan yarayım,
Karanlık yağmurlar altında recm ediliyor ruhum,
İnsanlığımı sende yitirdim,
İlk taşı sen at Zülal.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz