hani dalgalar çağırır ya
“gel gel” diye
kıyıya çarptıkça köpük
köpük
hani dolar ya gözlerinden içeri
bir gitme isteği ardına bakmadan
bir mücadelenin sona ermesini
bir acının sonsuzluğa dönmesini
anlatırcasına

alır kalemi eline yeniden yazarsın
ve yaşarsın hepsini
sondan başa
yaşadıklarını
yaşayamadıklarını
tüm savaşların mağlubiyetini yazar gibi
gerçeklerin gözyaşını silerek yaşamından

uzar geceler
gün biter gecenin sınırlarında
ve düşünceler erir gider
karışır yaşama ihanetin kucağında
yazarsın elinde kalem
yeniden yaşarsın
yeniden her defasında
gözlerinde suların çağrısı

önce bakışların kaybolur
kuşku nöbetlerinde
yaşamla arana mesafeler girer
ne ayakların koşabilir o mesafeleri
ne de nefesin yetişir
daha yolun başında sildiğinden arkada kalanları
akılsız bir hınçla doldurursun yüreğini
gözlerin ihanettedir artık
aynalara bakarken

ellerin
tüm yaşanmışlıkların en masumu
ellerin
gözlerinin ve yüreğinin cenderesinde
masumca uyar suların çağrısına
köpük köpük soğuklar çarpar en son
ateş yangını alnının ortasına
sular seni çağırır
gidersin