hüzünler kurarım
küskün dağların sırtında
sahipsiz bahçelerden toplayıp
içseslerimi
sezilerimi
yüreğimi közlere salarım
olup
olmadık
zamanlarda

her adımda
her anımda
içimde bir yerlerde
bir kaygı tortusu kopar
geçmişe ve geleceğe dair
bilmem kaçıncı kezdir
delilenir gözlerim
aklım dellenir
uyanır içimde tüm yolların
yolcuları
açar kanadını uçar
gider
mesken tutar
toz yutmuş enkazları
zamanın el sürmediği
mekanlardan
geçer gider
bitmez günler boyu kaçışlar
paramparça göğsüme
şehirler konar

daha kaç kurban verilecek
bilemem
kaç gündüz
ve kaç gece
koynuna girecek daha
kaçamak düşlerde
umutların

mümkün mü
tutup yaka paça hayatı
buza kesmiş çığlıklarımla
mümkün mü
küle gömmek
mümkün mü
kendine dönmek bu zamanda
hayatı ateşe vermek
mümkün mü

ya da
kabullenip olduğu gibi hayatı
ve çirkefliklerini
mahkum yüzler doğurup
doğan güneşlere inat
şehvetin memesini ağzına verip
ve çiğ damlası sabahlara rağmen
bir umudun peşinden
uzatıp yarınlara elleri
her köşe başından alıp
başıbozuk anlamları
ve bir kaç şair düşürüp yollara
damıtarak sözcükleri
bulutların imbiğinden
üç beş yalanı dolayıp maviliklerin
kuyruğuna
salmak mı lazım
anlamak için yoksa seni
söyle hayat
ne lazım

27.11.2007