Beni ‘ben’ yapan her ne ise
Seni ‘ben’ yapamadı bir türlü
Üstadların yazdığı dizelere beste olamadık biz…
Kimse hak etmezken
Sadece bana sevdalaştı yalnızlık…
Yasaklı olduğunu bile bile sevdim…
Senin söylediğin aşk lafta,
Benimkisi ise boğazımda düğüm kaldı…
Kimse sevmezdi seni,
Ne Mecnun ne Ferhat olabilmiştin…
Ve bir tek ben sevdim seni,
Kimsenin seni sevemediği gibi…
Böyle sevmeye yetecek kalp yoktu onlarda…
Onlar; Aşkı Leyla ile sınırlandırıp Şirin ile öldürdüler…
Sonsuzluk kelimesi yalnızca ‘üç’ heceden ibaretti
Yazılmışlarının sonu erken gelirdi…
Oysa benim sevdam öyle olamadı hiç…
Ben,
Çok imge sarf ettim yazıp silip…
Ezberlerimi yitirdim,
Aşkın kuralını kalbime ben yazdım tekrar tekrar…
Herkes severdi beni,
Akan gözyaşlarımı sağanaklaştırmadan dindirirlerdi…
Ufacık gülüşleriyle,
Sevildiğimi hatırlatırlardı bana…
Ama bir tek sen sevmedin beni,
Onların beni sevdiği gibi…
Çok başlangıçlar yitirdi bu sevda,
Yalnızca sonları anlamlıydı…
Benim düşleriminse hiç kıymeti olmadı…
Geldikleri gibi idiler; çok derine düşmüşlerdi…
Gerçekleşmesi hayallerde imkânlıydı,
İnceldiği yerden kopan gözyaşları gibiydiler…
Düştümü gözlerime aşkın bembeyaz sisi,
Kimseyi göremez olurdum…
Ve kalktımı göz kapaklarım yerinden,
Gerçeğe yalanlar sığdırırdım…
‘Ben buyum’ dediğimde ‘Yalan’dı yüzümdeki maskenin adı…





mK..