İçimden gelmiyorsun artık
Cümlelerimi öznesiz bıraktım bilerek
Düşlerim artık sensizler
Eskisi gibi değil aşklarım
Sevginin mutlulukla sınırlı olduğuna inanıyorum artık
Aşkın yeri yok
Aşka ayıracak gönül yok bende
Üşümeyeceğim sevilmediğim için
Beni sevsen de sevmesende umurumda olmayacak
Şiirlerimi aşka bağlamayacağım
Hayatın bana kattıkları ile yetinecek yüreğim
Uçurup götürecek şarkılar beni uzaklara
Bin bir umutla geri döneceğim
Asla bir umutta yerin olmayacak
Güneş kadar parlakken umutlarım;
Ay gibi kapatmayacaksın önümü
Karanlığa mahkum etmeyecek gözlerin beni
Ben yalnızlığa mahkum geldim dünyaya
Ve böyle gitmek benim kaderim
Yazgımı silemez senin sevdan
İçindeki sayısız aşk ile giremezsin gönül gümrüğümden
Sensiz yaşamak zor olmayacak, asla!
Ve ben sen yokken ayrılık şarkılarına adamayacağım kendimi
Pişmanlık duymayacak,
Seni vefasızca, senmişcesine öldüreceğim
Farkına bile varmayacaksın
Sen hep bir başkasını seveceksin
Beni asla kaideye almayacaksın
Ruhun hep başka göklerde uçacak
Ve ben asla sevmeceğim seni
Ne selamına muhtaç
Ne de gözlerine özlem beslecek ruhum
Bir parça nefret olacak sana kıyan
Ve ben öleceğim birgün
Bir şehadet gibi mırıldanacağım adını dudağımda
Sevdiğimden değil inan unutamadığımdan
İnsan vazgeçemeyince kendini böyle avutuyor…