2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1601
Okunma
kumlarını ayıklıyorum yüzünden
bu yeşil ekim soğuğunda
derdim biraz daha cep
yoksa ellerim üşümüş
neye yarar ...
atkının ucu yere değiyor
atkı takmak da sevgilim
ekim gibi biraz da
istanbulun o boktan yağmurunda
akordiyonlu şarkılar geçiyor
ışık hüzmelerini tramvaya bırakıp
arkasından koşuyorsun
-şunun şurasında
tramvaysız çocuk olmak
turunç olmak-
susuyorsun ya bazen
hani dudağında istanbul kalmış gibi
ellerini çoktan kesmişsin de
ellerimi tutmaya çalışır gibi...
biliyorum kızacaksın yine bana
olsun, yorgunluğum sen değil
çiçekte bir bira ısmarlar artık
şiirin bu ekim tanrıları
zaten çiğnediğim ilk acı
bu değil...
Cevap Yaz