uslu durdum sevdamın bahçesinde
yemin ediyorum
kelebeklere dokunmadım
ey bekçiler
yemin ediyorum ki çitlerle oynamadım
hiç koşmadım
zıplamadım
duvar yüksek mi alçak mı
kapılar kalın mı ince mi
sular var mı çeşmelerinde
küçük yeşilleri yaşatmaya yeter mi yetmezmi diye gülüşlerimi sorgulamadım

nefesimi tuttum
yağmurlar geldi
kollarımı doladım (avuçlarımı kandırıp) bedenime
saçlarıma sustum ama korkmadım
yağmurlar gitti
"kalın!" diye yalvarmadım
oturduğum yerden kalktım ama
otlarına hiç basmadım - çiçekmiş gibi yapıp dururlarken hem de kibirli !
ezdirmedim onları gelip gidip bana rengi yakıştıran yalana .. .

kendime inandım hüzne değil!

ey bekçiler!
yemin ediyorum bahçenizde hiç ağlamadım
yersiz bırakmadım damlalarımı
hep! içime akıttım
yarına salmadım bensiz
dizlerini bulup dizlerimi kanattım

sahiden
ellerimi hiç kaldırmadım
bir bulut geçti gitti
bakışlarımı onda soldurmadım
gözlerimi iki elim yetinceye çok kapadım

koynuna girmedim (koyusuna aşık) toprağın
sancımı hep beklettim

...

şimdi hüküm gelmiş
"giy!"
denmiş
bir suçlu kalmış ki halim
olmamalıymış meğer dilimin küfrü çitlere

..!




Çiğdem Dal