acı tepene indiği vakit
koşarsın koşarsın da kaçamazsın
başını en yakın karakolda bırakamazsın mesela
kendi kendinin kurbanı olduğuna hiçbir güvenlik görevlisini inandırmazsın
peki ne işe mi yarar
çevrendeki koruyucu melekler
seni seyretmeye
gülümsemeye
karşındaki mutlu olduğunda gülümseyebileceğini bilirler
ve
gülümseyişinin altında ne olduğunu senin kadar. ..

bence insan önce
acısını tanımlamalı
tanıdığın bir kuralı
sen yapmışsın gibi bozabilirsin fakat
tanıyamadığın her kural sende telafisi mümkün boşluklar açar
o vakit
tependen sıyırırsın bulutu da, yine de yağmurların dinmez
dönüp
alırsın karakola bıraktığın korkularını ve coşarsın
tanımsız acınla sokak sokak
yağmur yağmur
kendini bulduğun an kadar mutlu
hem de henüz bulamamışken
hiç tatmadığın bir mutlulukla işte
bilirsin
masallar bu yüzden vardır.








Çiğdem Dal