şuh kadın yüzünden yansıyor cennet
umarsız bakışlar kırılıyor ferlerinde
ve her seferinde...
çatlak dudaklarından yükselirken yangınlar
başımı sokacak yer arıyorum göğsünde


şefkatinin örttüğü yorgan altında iç çekmeliyim sanki
huzur dolu bir uykudan uyanıp
sonra da
erkekçe ağlamalıyım ellerinde


yusufcuk’lar havalanıyor saçının ormanından
eksik kalmış tebessüm yere düşüyor yüzünden
rotası şaşmış bir gemi kayarken kimliğinden
ruhumu teğet geçipte süzülüyor meçhule


mazinin tortusundan çakmağını çakıyor
gece gözlerin
acıklı sohbetimize çay demliyor gibi
semaverlerden taşıyor kederin


ah..
ezele gönüllü nazan’ım
bahtımın boşluğuna yayılacak gölgen
vuslatımı perdeliyor yine göğsümü daraltan caziben
yitik peteğini arayan hercai bir bal arısı telaşı var sende
neden..
başında suyu kesilmiş şadırvanında asılı duruyor
maşuğun koynundan sarkan
kırk basamaklı merdiven


pembe düşlerinin renginde terliyor avuçların
hala
tamamlanmamış tümcelerin füsununda
titriyor dudakların
asalet kokuyor her yanın
karınca dualarında nefeslene dursun fıtratın
mutlaka teğelleyecektir ıslak eteğini zaman
bahtımla yoğrulan ateşlerle sarılsın acıların






Faruk Civelek