başından eşit başlamadı hiç bir şey
sadece insani yanımda bir kimlik vardı benim
aradığın ahenk sana yorgunluk verdi sadece
söz dilimde mahcupluktu
ihtimalsizliğimi en başından biliyordun
ayak uçlarına düşen başımdaki depremin enkazında
dolduramayacağın bir boşluktu
gidecektin mutlaka..
zaten
öyle oldu...


kelebek ömrü kadar açık kalacaktı demekki
göz kapaklarım
kısa metraj bir film kadar çabuk bitecekti
haklı bir hibenin memnuniyetinde gidiyorum senden sevgili
yerle bir ettiğin duvarların altında
ruhuma bandırdığın sefillikte
ezildikçe...


halbuki
mutluyum bu engin mavilikten
bilmediğim bir duyguydu
dudakların ne kadar diretse de
gözlerin olmaz diyordu
düşündüğüm gibi işte
öyle oldu...


kavruk renkli kirli bir gemi geçiyor açıklardan
o safran denizin üstünde
gözünden öpüyorum baygın bir istavritin
yağmurla sarıyorum kanayan yırtık dudağını
boşaltıp içindeki bulanık karanlığı
avuçlarımda doldurdu son ıslığını
artık hiç üşümüyordu
elime bir kaç pulunu bırakırken
ölüyorum diyordu
velhasıl
öyle oldu..

öldü






Faruk Civelek