bir yudum visal için
mâşukun kırbasına uzanmak
var olmanın yolunda
usulüne uygun eğilmekti arzu
tanesi bahara denk
renk renk kıvılcım çakan şimşeklerle
bir mendil dolusu gözyaşları vardı
sundurmasına bir avuç kala
cila göz hasreti uçan kanat
özlemin yılmaz irtifa katetmesinde
toprağı kucaklamak
hayatı omuzlamak,
cana temas etmek
bir bir kurtulmaktı bahçede
turfanda rehin kalamazken sergi kalp
bir bank bekler sarılmak için dosta
ayraç alevler yudumlar yoldakileri
ayaklarca ezilen çakıl taşları
önemsenmeyen duygu izmaritleri
toplanmaz oldu kavanozlara bu gidişat
kekre gagalarda su taşınmıyor mu?
duyarsa üzülür vefalı kurnalar
serum saksılar kırılıyor ayaklarımda
kurumasın gözyaşlarım aktı akalı
uğraşsalar da..
yorgun kırlangıçlar gözlerimde bir pervaz
sonsuzluk demi vızır vızır işleniyor
yaldız kiremitler silemez ışığımı
güneş kemeri belime sarılmışken
ben de sarıldım ilham tepelerine
müebbet kalem sağanağında
ıslanmak için
cebime girmiş sadme çukurlarını
şemsiyeme boşaltmak için
yağmurun nefesi yakından duyuluyor artık
her şey açık olunca
düşünce insana feda oluyor
kopmaz bir reçine
yaşatma ve yaşama kol kola
budur yolları çiğneyen zümrüt patika
ve sonsuzluğun dizilmemiş piramitleri..

Gürsel ÇOPUR