Ve bir melodi gibi
Kulaklarımda duyulan
Düş gibi sesin
Ve bazen
Düş gibi ellerimdesin...
Başkasına
Gülümserken!
Ben,
Sessizce
Yüreğinden çıkıp
Kendi dışıma çıkıyordum
Yani;
Sensizliğe yelken...


Kaç şarkı eskiteceğiz
Günlerimizi
Maziye çalacak yıllardan?
Ve bu uzadıya sürgün…
Bu günleri
Hiç yaşamamış gibi
Bunca yabancılık neden?

Ve intiharıma sebep olan
Mühürsüz mektupların;
Sardın mı Güneşe
Islanmıştı kurusun diye?

Rengim hüzün adın bahtsız


Biliyorum...
Ben umurundan çıkmış
Oksitlenmiş bir yarayım
Ama ağlıyorsun
Beni kaybettiğine…
Ve
Yeniliyorsun öfkene
Gurur adına hep yaptığın gibi
Susarak…


Avazımda son bir şarkı
Martılarla dalgalara sunuyoruz:

“Sözleri yok bu şarkımın
Umudu yok bu garip halimin
Ve dışındayım
Bu hayat çemberinin”


Rengim hazan adın bahtsız;

Şimdi…
Sulu sepken yağıyor
Ellerinle dokunduğun saçlarıma!
Gözlerime de karamsar bir ilenç
Takılıyor...


ZDY- ŞANLI URFA 20-06-2010

Şiirime ses ve güç veren Değerli Hüzün Şairi-Niğmet Yıldız’a en içten saygılarımla...
Teşekkürler hocam.

Ayrıca tüm şair dostlarıma değerli yorumlarıyla şiirime ve bana güç verdikleri için sonsuz teşekkürlerimi sunarım.