Zülfünden bir tutam vermiştin hatırlarsan
Yüreğimin sana yandığını bilerek,işveyle
Kokladım verdiğin günden beri gönlümce
Hayatımın her köşesine kenar süsü diyerek
Aşındırdım ömrümü heves içinde zamanla
Geriye bir yalnızlık kaldı elimde.

Sevmedim diyorsun yüzüme gülerek
Dudakların gülüyor gözlerin ürkek
Yalan söylüyorsun dudakların titreyerek
Madem böyle istiyorsun dediğin olsun
Hadi eyvallah,yolcu yolunda gerek
Geriye boşa aşınmış yollar kaldı elimde

Yıllar var dinmedi gözümün seli
Çok bekledim gittin dönmedin geri
Yıkıldı kayboldu mutluluk dağım
Hazanı yaşadı ümitle yeşeren gönül bağım
Ne çıkar kış olsa ömrümün her anı
Geriye hüsran dolu mazim kaldı elimde

Bakma bana acıyan gözlerle
Teselli bulmam ısmarlama sözlerle
Esrarlı gözlerini çek ufkumdan
Yalan yanlış vurmadım gönül telime
Uğraşma boşuna senden başka bestem yok
Peşinden kör topal koşan bir söz kaldı elimde

Hazana uğrar bahçemde bülbüller
Daha dinlemedin benden öyküler
Ne gördün ki,dilim hep seni söyler
Hoyrat bir yel aklım,ölçüleri uçurmuşum
Gamlı gönlüm sabaha hasret,uykusuzum
Geriye ruhsuz taşıdığım beden kaldı elimde

Çileli ömrümün uğuldayan durağı
Hasta gönlümün kanayan yarası
Dönerek at heybene yanlış hesabı
Ayrılığın kimseye olmadı faydası
Sil bir kalemde bu günlerini,kalana bak
Geriye sana bir ben kaldım elinde.

Mehmet Zafer