gökten üç elma düşecek
biri yazara
biri okuyucuya
biri sana
…


tahtadan düşler kurardı
düşürdüklerinde kırılmasın
yok olmasın
ah zavallı
yakmayı bildiklerini akıl etmedi…
-burada sızlanmak çocukluk-


heveslerini sıkıştırmıştı
iki dudağının arasına
ta ki
bilmem kaçıncı bin dokuz yüzlerin aralığında
beyaz atlısını gördüğünü zannedinceye değin…
-burada kaçmak en olağanı-


gerçekle hasb-i hâl eder yâr olmazdı
aldatırsa yalanı
recmedilirdi yarınları
kan içerken ekşirse suratı
derdi;
‘’şerbetimin şekeri az…’’
-burada polyannacılık moda-


sonralarında;
kocaman bakıyordu gözleri dünyaya
inanmıyor yuvarlaklığına
ne de dönüyor olmasına
dümdüz bir ova
önüne gelenin dert ekip tasa biçtiği
ki
tükürükle ıslanır bu ova…
-burada gözyaşları değersiz-


sonunda;
öğrendi karalığı sabır ile parlatıp
bembeyaz dualarla cilalamayı
böylelikle doldurdu
yalnızlığın kolunu altınlarla
- burada tek çare bu-

ve
gökten üç elma düşer

biri yazara
sevgili ben yazar olsaydım kendimi sana yazmazdım

biri okuyucuya
sevgili ben okuyan olsaydım kendimi sana okumazdım

biri sana
sevgili sen beni okusaydın yırtıp atardın

/yanaklarım şimdi al al/

Ebru...




Canım’ a ( Kalimera) sonsuz sevgimle, teşekkürler...