sensiz attığım adımlar sızlatır toprağı
her köşe başında darağaçları kurulmuştur adıma
umutlarım hiç edilirken dillerde
tükenmek de var
dayanmayı dilenirim
ne olur sevdiğim bir serçe kanadında gel!



dudağımda adın
artık kuruyor
sensiz;
sana susuyor
sana uyuyor
sana yok oluyorum
yokluğun kıvılcım
sözlerim gözlerime ateş döktürür
yağarsa yağmur bereketine katıl gel!



çıplak ruhumla dönüyorum etrafımda
utanıyorum
dikeni bol vadilerden
kimsesiz çöllerden atılıyorum
gariplenirim;
acıları demleyip pişmanlıklarla içerken
yara bere içindeki yüreğim
imbiğinden kan sızdırıyor bedene
düştüm
düşeceğim
amansız derdime şifa ol gel!



ağlamaların sensizliği doldurduğu sayfalara
sığamıyorum
boğulmaktan değil korkum
çırpınmaya takatsizliğim ürkütür
mürekkebin sana yalvardığı satırlardan akarak gel!



şimdi soğuk esir almış yerin ve göğün yüzünü
titriyor ömrüm
kar altının sıcağına alış derken takvimler
sığınıp
bir çocuğun düşlerine
inanmak istiyorum
çaresizlerin çaresinin aşk’ı için gel!



gel ki
ölsün ayrılık
faili belli yazılsın mezar taşına
beyazlarla tutalım matemini…