Orta Asya idi ana vatanım,
’Oğuz’um nerede, ’Kayı’m ne oldu?
Onlarla geçerdi benim her ânım;
Kısrağım nerede, tayım ne oldu?

At sırtında geldik ok ata ata,
Toprağı yurt yaptık kan kata kata,
Bizden sorulurdu bizden üç kıta,
Sadağım nerede, yayım ne oldu?

Türktüm, Türkiyeli(!) şimdiki adım,
Huzurum bozuldu, kalmadı tadım,
Ümüğüme basar her yeni adım,
Şecerem nerede, soyum ne oldu?

Şeytana uyup da gurbetçi olduk,
Yatağı-yorganı toplayıp geldik.
Koca şehirlerde kimsesiz kaldık;
Akrabam nerede, köyüm ne oldu?

Çıkar için öper miydim el-etek?
Yalan söylemezdim kalsaydım da tek.
Komşularım açken yatamazdım tok;
Vicdanım nerede, huyum ne oldu?

Bilinmezdi ’ileti’ ne, ’ mail’ ne,
Mektup gönderirdi herkes dostuna.
Özenle yazardık zarfın üstüne;
Sayın’ım nerede, Bay’ım ne oldu?

Hani kebabımız, etli pidemiz?
Eti et, tadı tat, yerdik tertemiz.
Pizza öğütüyor şimdi midemiz;
Ayranım nerede, çayım ne oldu?

İçine düşerken ’hip hop’ın, ’caz’ın
Unuttuk adını ’rast’ın,’ hicaz’ın...
Burun kıvırdığı oğlanın- kızın;
Tulumum nerede, neyim ne oldu?

Dede anlamıyor torun dilinden,
Türkçe ne çekiyor argo elinden,
Kelimeler şikâyetçi hâlinden,
Vecizem nerede, deyim ne oldu?

Onurumuz vardı -önemli- hani,
Bir çuval kömüre sattık biz onu.
Dizimi döverim Allah’ın günü;
Sandığım nerede, reyim ne oldu?

Vagonu biz olduk, tren başkası,
Dümen bizde değil, süren başkası,
Gaz veren başkası, firen başkası;
İstasyon nerede, rayım ne oldu?

Ne zaman doğacak şu güneşimiz?
Sıkmaktan kırıldı, düştü dişimiz.
Takvimden gün koparmak mı işimiz?
Yıllarım nerede, ayım ne oldu?

(Alanya - 14.04.2010)