Ben mülteci, gözlerine
Ben mülteci sinene
Avuçlarıma düşerken gölgen
Seni bu kentin yağmurları çaldı benden
Şimdi kaldırımlara damlar zehrim,
Mazgallardan sızar
Bir umman olur boğazda kederim


Bu kar bu boran bu tipi fazla
Bu sokaklar, bu şehir dar artık bana
Bakır renkli dağlara saldım ruhumu
Bir yaban gülüyüm
Uçurum kenarında asi papatya
Belki Ağrıyım, Tendürek belki
Ama bu şehir ben değilim
Ne Ayasofya’da kabul görür yakarışlarım
Ne Sultanahmet’te


Seher inerken kentime
Sabahı öperken gözlerinden
Ufka dokundum
Gözlerine dokunamadığım kadar dokundum
İçime çektim sabahın ayazını
Çekemediğim kadar kokunu


Vakit tamam
Harcanacak bir ömrüm vardı
Onu harcıyorum şimdi
Ve avuçluyorum güneşi
Bitti!





gülbeyaz sarıoğlu
ikibinonun/altıncıayının/onaltıncıgünü