zamansız bir ihtilaldi gözlerin bugün
hiç bu kadar derine düşmemiştim ellerinden
gün ortası karanlık vahalarda yol aradım sayende
’küstüm otları’ üstünden koparırken pembe güllerini
o zaman işte
bana ne kadar uzak kaldığını anladım

yolculuğun yolları kat etmek midir sanıyorsun
ya da beni topuğunla çiğneyişin
sen sadece resmini elimden alıyorsun
vehim bir ayrılık mıdır aramızdaki dargınlık bilemem
yoksa..
yoksa beni sensizliğe mi sürüyorsun..

bavulunda bir iz göster bana
sarıp sarmaladığın o pembe gül kokusunda
ya da bir papatya dik giderken bahçene
fallara büyüyene kadar ben sulayacağım
bir türlü inanmadığın yeminlerimi diyet tutarak
yapraklarını çamlıcadan aşağı saçacağım
şayet
sana adanan bunca vehametim çıkmasa eğer
sana erkek sözü olsun..
arkama bakmadan kaçacağım..


Faruk Civelek