her sabah bir şeyler daha eksiliyor
bana bahşettiğin zamandan...
bıraktığın kıskaçlarda daha bir özleyince seni
hiç değmeseydi keşke kadın gözlerin yüzüme diyorum
sıyrılıp çıkacak gibi duruyorsun
ellerimden sanki...
ve önümdeki aşılmaz barikatlarında
çırpınıp duruyorum karagülüm
inan ki...

kör kalem eşeliyor hüzün balonlarını şiirlerin bu sıralar
kendime belayım bundan sonra bilesin
çaresi yok
yazdığın her satıra patlayacak sabrım ulu orta
elemimdesin..

//senin mavi yağmurların başka bir şehri yıkaya dursun
ben emanet güneşinde yanacağım//

hani dört balık vardı akvaryumda
ikisi senin kanat rengini emiyordu
diğeri benim derin ömür limanımda
yan yatmış bir gemi edasında
dirayet denizlerinde debelleniyordu

olsun be gülüm
varsın ben susuz bir leğende yine canımı teslim edeyim
belki de urganlara bağlayacam başımı
bir portakal ağacında
sallanıvereyim...

kulağına küpe kalsın isterdim
hiç inkarında olmadım gururumla bilediğim sevdanın
bu ince ağrılarıma sürerken ak denizin tuzunu buralarda
iç göçüme zanlı
sakıncalı bir fail kaldım adalya da


Faruk Civelek