tıkama kulaklarını
bilerek kırmak ister miyim seni

sır gibi sevdim
çok ama çok sevdim
senden bile gizli
titredim ayazında
gıkım çıkmadı
çoğu kez gözlerinde ağladım
bildin mi

duya duya sevdim
ürperdim sesinle

tenine dokunmadan
s e v i ş t i m
uzanıp dizlerine
okşattım saçlarımı kaç kere
bildin mi

sokuldum yamacına
anlattım ne masallar
çok zaman
seviyorum dedim
bazen de avundum sesinle
bildin mi

kolunu yastık yaptım başıma
uyudum sende
bildin mi

onurumdu sürünen avlunda
kaç gece kapında sabahladım
ezdin geçtin eşiğimi
sızılandım
bildin mi

beylik bir küfür savruldu boşlukta
kim tutarsa onun mu olacaktı
tuttum titreyen ellerimle
sen tutma diye
bildin mi

dinle yüreğimin sesini
birleşmeyen yakamı ilikle
düserse kirpiklerim üzerine ıslanır gözlerin
göz bebeklerimin ferinde vuslat hasreti
bi seni doladım kollarımla
ölümcül sevdalar kesti yollarımı
duman duman gözlerimde süzülen
bildin mi

avuçlarımı diktim yüreğine
iğne ipliğe döndü hücrelerim
bildin mi

yaklaşırken adım adım ölüme
eskidikçe ben sende
anlamsızlaşıyordum yüreğinde
terkediyordun yavaş yavaş
bildin mi

ıslanıyorum yağmurunda
kurudu göz pınarlarım

ne çabuk değiştin böyle
ağlamak istemiyorum artık dizlerinde
ve telefona uzanmıyor artık ellerim
korkuyorum senden

aceleyle savrulmuş bir kaç kelimenin hesabı mı
tutuyor benden uzak seni
pür dikkat yüreğim yüreğinde
bildin mi..!


Sude Nur Haylazca
Avusturya/Linz
Haylaz kalem