Seni anlatabilmek aşka
Uğrunda ölüme gidip geldiğin sana anlatabilmek beni…





Sesimin soluğu kesildiğinde benim oldun adam
Gün en ayıp yerlerinden saçıldı
Hal böyleyken
Hal ne yöneyken
Gözbebeklerime tezkeresini bekleyen
Gülmeler doldurdum




Salgın cehennemin içinde yarınlıyız
Çığlık çığlığa sebebimiz
Gözaltı depremlerimiz var
Heyecanımız
Bugün bizi boğazladığında mavi
Ve ‘bitti’dediğinde bittim
Lacivert akşamlarına
Hoyrat sızının kamburunda kalem
Deli deli damgalar vursun kayıplara
Hiç unutama beni mısralarımda
Unutama tozu üstünde sarı yaprakları




Bir saatine
Bir de ellerine çarparken dişim
Kanlı ırmak olup aktım sessizliğine
Gizem’e yeşiller aldım
Yarama seni
’Beni bırakma’ sözlerine de
Ciğeri büyük aydınlığı



derin uykularda gölgeler uyuyun
yalnızlığımın bir ucu beyaz
diğer ucu yeşil
hadi...
açmayı bekleyen bir bahar olun karanlığa


ama şimdi bekleyin...