zaman arsız düşlerini boşaltırken
doğur beni ışığınla;GÜNEŞ





her an bahardır deyip kendime senin için beyaz saklıyorum
ve yüzsüz yalnızlığın siyahından doğrulup geceye
gözlerine yeni bir yüz takıyorum
ürkek sözlerimin sancılarına gölgeliyorum suskun akşamlarını


KONUŞ...
griye karılmış yamalarını istiyorum bulutlardan




bir elim hüznü eşelerken
bir elim zifiri karanlığında oyuncaksız çocuklar büyütüyor
sen kalıyorsun
bir de ben
ortada...
hangi yanından yağmuru içsem selamlarım üşüyor ruhumda
bırakıp sonbaharları
sana tutunuyorum



gizim havalanırken aklında
dudaklarında şarkı mırıldanır aşk
çıldırır cinnet
çıldırır yanıbaşında herşey




kimsesizliğimin uzun yolculuğunda sevmeyi öğreniyorum
ve ölüme düşürüyorum tülbente sarılı acıları
mavinin kanadıyla beni göğe yükselt
yoksa geciken bir boşlukta
tenime dolanıyor gözyaşlarım



zaman arsız düşlerini boşaltırken
doğur beni ışığınla;GÜNEŞ