Bir avcının boş iti, aza olmuş muhtara
Avare itten gelmiş hemen köye muhtıra
“Tavuklar salınacak, Kangallar bağlanacak
Tüm Kangalların gözü, kulağı dağlanacak
Kapıları kapatmak yasaktır bundan sonra
Kim kapısın kapata, vurula elli sopa!
Asayiş bana ait, sorula her şey benden”
Çakallar ve tilkiler sevinir buna dünden
Bir kargaşa, bir tufan karışmış köy bir anda
Bir yanda kurtlar gezer, kargalar öbür yanda
Birbirine girivermiş at iziyle it izi
Sözü fazla uzatıp usandırmayım sizi
Bizim azgın it dalmış muhtara bile, derken
Zavallı adamcağız bir akşam yemek yerken
Yaka paça canını çok zor kurtarmış itten
Koşup sıkmış avcının boğazını hiddetten
Konu komşu araya girip ayırmış hemen
Avcı sormuş muhtara; "sana ne yaptım da ben
Geldin saldırdın bana, deli misin be adam
Nedir benim günahım söyle nedir ki hatam"
Muhtar "madem bu itin yaramazdı da" demiş
Neden başıma bela ettin be Avcı Memiş
Avcı: “bana mı sordun boş itimi tutarken…
Aklın nerdeydi köyü birbirine katarken
Sen de akıl olsaydı boş gezen avareyi?
İşe yarasa eğer salar mıydı sahibi?
Diye düşünmez misin be akılsız muhtarım
Dinle aç kulağını sana olsun ihtarım
Ava gitse avı yer, avlarımı ürkütür
Her vakit yatar uyur, olmadık yerde ürür
Ben atmışım kapıya yal bile vermemişim
Tembel mazarrat diye it bile görmemişim
Sen aslını sormadan niye tuttun bu iti
Koca köyün başına bela ettin bu iti
İti bile seçmekten aciz, ahmak muhtar
Aklıyla iş görmeyen kuru derede batar
Sonuçta it de olsa iş ehline verilir
Keramet bekliyorsan o kâmilde görülür
İte tasma gerekir, başıboş bırakılmaz
İtin burnu önemli, ensesine bakılmaz

Halit Yıldırım

09.06.2010 Çarşamba / 11:55 Çorum