Bazı anlar vardır,
Şahit olursunuz duaların kabul olduğuna,
Geceden sabaha sürüklediğiniz,
Bir avuç dua duruverir karşınızda
Sabahın ilk ışıklarıyla,
Bir mucize oluvermişcesine inanılmaz,
Genç bir ölüm kadar beklenmedik,
Şaşkınlık ve şükran,
Karışır birbirine,
Artık hiç birşeye anlam yüklemeye çalışmadan,
O anın yaşanmışlığına bırakıverirsiniz ruhunuzu,
Ezelden gelen bir masal gibi,
Anne ninnisi gibi,
Aşinasınızdır aslında o ana,
Ben biryerlerden hatırlıyorum bu yüzü,
Ve bu ses ne kadar da benden,
Çıkmış gelmiştir işte senin dualarına icabet eder gibi,
Herşeyi ardında bırakıp,
Bilinmezliğe doğru açarak yelkenlerini,
Rüzgar kuzeyden sert essin varsın,
Varsın gözyaşı geride kalsın,
Dua değil miydi onu pervasızca sana getiren.
En derinlerde biryerlerde hep sakladığım,
Beklettiğim bir duaydı o,
Bir sabah ansızın aşikar ettiğim,
Ve seherinde henüz doğmadan güneş,
İcabet bulduğum yegane mucizem,
O benim ulaşılmazımken bir anda yanımda bulduğum,
Gidecekti yine biliyordum,
Olsun gitmek için gerekirdi ya önce gelmek,
Gelmişti işte duamı ruhunda emir bilerek.