VUSLAT

Adım Vuslat benim
Mevlâna’nın yangınıyım
Mecnûn’a çöllerde Leylâ
Ben ruhunda sakladığın
Elest bezminde ki ahdinim…

Nefesim sazlıkta kamış iken
Âşık-ı gülîzârın toprağında yeşeren
Ey yerde arayıp her dem aldanan
Ben gecenin mehtabında ayışığı
Ummanlarda vurgun, çöllerde vahayım

Adım Vuslat benim
Bülbülün güle sevdası
Aşk bana hasret, ben ona giriftdârım
Kimine hazan isem, kimine nevbahârım

Gel ne olursan ol diyenlerin daveti
Geldim kapına diyenlerin icâbeti
Bir ben vardır bende benden içerü
Diyerek gezenlerin cevabıyım.

Adım Vuslat benim
Ne dünyadır muradım
Ne cennet ne de cehennem telaşım
Bana seni gerek seni
Yakarışının ufuksuz sevdasıyım…

Deme ben düşmem nârına
Son giysim kefendir o musallâda
Can içre canan isterim bu dergâhta
Yunusum, Veysel-i Karânî meftundur adıma…

Adım Vuslat benim
Zâlim zulmettiğinde mazlumun sabrıyım
Can yakma ki öksüzün âhıyım
Yâkub’un gözü yaşlı duâsı,
Mirac-ı Nebî’nin hem tacı hem tahtıyım

Fazile KELEŞ