Kumral Duruşunla Eksiksiz

kendime geniş içerikli bir yanılgı seçtim
bitmesin diyerek sana olan ümidim
sen
kalbimin son atışının ilk/yazı
kuşkulu gitmek isteklerimin safra sancısı
ve şimdi bütün demler kan tamlayanlı
kalbimdeki köhne sensizliği dağıtanadek
kumral duruşunla eksiksiz vurduğun gençliğim
vurdun...
ölesim gelmez
çekmek için tatlı sızısını telli perçemlerinin

kıyılarım kahır zengini
orta yerim mor soğuğu ipimi çekerken
ağlayışıma dokunmaman
mor bir soğuğun küheylanlığı bu
orta yerimde gözlerinin kınından fırlayan bu
bu bakışının keskin kılıcı
soğuk
şimşekli...
böldüğün iç sancım
yarısı benim
yarısı senin
mi? ...


böldüğün iç sancım...
tatmadığım yeni bir acıyla adam eder öfkemi
sen
kalbimin son atışının ilk/yazı
ilk/yazımın son ışığının kalbi
hüzünlü bir yukarı fırat’a dikkatle baktığım
sen
kardeş halkısın rüyalarımın
uykularımın uzanma hevesi
yağmur yemiş bir asma dalına
sen
ömür yorganımsın
her anıma sarıp sarmaladığım
ayağımı sana göre uzatırım hayata
adımlarım sonsuzlukta debelenir durur
ulaştığım tek menzildir zamanın yenikliği
sensizliğe...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.