İnsanız en nihayet halimiz hep temaşa
Biz yaptık sanıyoruz elimizden geleni
Oysa O istemezse erir ateşte maşa
Bir an da gözyaşına boğar bahtı güleni

Binlerce kar tanesi değmeden birbirine
Sihirsel bir ahenkle gökten yere düşüyor
Tam hükmettim sanırken yeryüzünün kirine
Sonra onun bağrını kardelenler deşiyor

Açıyorlar her biri diyor ki selam size
Ey mevkie uyup da kendini şah sananlar
O ki niceden nice mucize verdi bize
Hala görmez misiniz ey nefsine kananlar

Uçsuz deryalar bile bir buhara dönüşüp
Bulutlar terkisinde çıkarken seyahate
Yıldızlar asırlardır bir yanıp bir sönüşüp
Hangi kudretle döner ışıksal ziyafete?

Yüz milyarca canlının biri birinden farklı
İkiz denilen bile fikirde ters düşüyor
Şu güç yetmez âlemde kim bilir neler saklı
Belki ateş içinde alev bile üşüyor

“Ben yaptım” diyenlerle “yapacağım” diyenler
Hadi sizi göreyim mahrum kalın nefesten
Sizler gururun kibrin gömleğini giyenler
Kurtulun da göreyim makber denen kafesten

İHSAN TURHAN