Masum Gül Mazlum An

gül dalı öyle masum değildi
sen olmayınca parmaklarımın ucunda
iç baharlı bir gelecekteydi beklentilerim
ağlamaklı
anlamazlığa vuruldukça gönül cefası
ve kısık sesli bir özlemdi aynı ezgiye takılmak
sevgilim
ben bir zatenim
ve başka çarem yok yere düşünce ölüm
çünkü
zatenler ilaç gibi gelir her ayrılığa

bütün bağlaçlarımın ardında adın
mutlaka dumanların olurdu elbettelerine
nedense
boğazımda düğüm düğüm gözlerini kırpışın
akar su
akar bahar
akıp gitmezsin sen içimde
seni saatim bildim ben
bütün mazlum anlarımdın
ve maalesef güneşi yakalamadan
acılarımla hasbihal
ikiz yalnızlığımızdan hiç korkmadığın
aşk patikandım

sen...
kalbimin ünü
son nefesimin tek ünlemi
uçmak hasretidir aşk
yayla kokuşlu
ve yalvarırım alışma hayıra
ile’li hikayen olmak istiyorum
gemilerden birlikte muştular beklemek
yani
denizler ötesi kuşlar arasında yaygın
sana seslendiğim bahar
öyle masum
anla ki onca mazlum
gelişi güzel
çikolata kırıkları paylaştığımız
sevgilim
yanıtlarına düşmanım ayrılığının
kasveti imkansızlık
seni seçtim
ölümüne kumar oynadım uzaklarla...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.