Kırılılır bir gün kalemin
Cümleler öksüz kalır...

Bir sonbahar sabahı, cama vururken yağmur damlaları
Bir adam izler sokağı, sokak boş...
Yavaş adımlarla yönelir masasına
Masada eski bir kitap, bir defter
Defter boş...

Yazılamaz anılar;
Suskunluklar güne, yalnızlığın düşüncene girmişse
Ancak damlalarda aranır hayat
Anılar damlalarda yeşertir tohumlarını
"Tamam"dersin
Binbir duyguyla koşarsın masana sayfalara sarlırsın
Bir çığlık yükselir uzaklardan
Sayfalar kızar
Dokunamazsın...

Tanımaz seni zaman
İter!
İstemez dokunmanı
Bir kızgınlık, yabancılıkta görürsün bakışlarını
"Ben" dersin sadece "ama ben"...

Ututulursun.
Cümleler küser, anılar küser, hayat küser.
Dökmezsen satır satır içini ve geçmiş yüz tuttuğunda unutulmaya

Kırılılır bir gün kalemin
Cümleler öksüz kalır...