Sebep yok

Sebebi olmaz bilirsin aşkın

Üzerine zaman sinmiş bir özlem bu

O kadar...

Zaman uzaklardan bakarken gözlerime

Sessiz bir melodi adın sözlerimde

ÖZLEDİM SENİ...

Hala ilk günki gibi aklımda gülüşün
Yıllar sonra bu sonbahar gecesinde
Bir seranat belki
Belki yarım kalmış cümlelerin içine sindiremediği bir özlem
Hayat üzerimize kocaman yılları yığdığından beri
İlk kez
Adını hatırlatıyorum kendime
Ardından anılar geliyor ve sonra sen
İçimde yükselen havanın gözyaşları
Sen yoksun ya, ben

ÖZLEDİM SENİ...

Kimbilir, hangi kentin sabahlarına uyanıyor gözlerin
Ve hala kelimeleri yutuyor musun ? Konuşurken
Ya da soyadıma yakıştırdığın yağmurun adı aklında mı?
Düşlerinde seninle uzaklara kaçan ben
Ya da sen…
Hala adımı anıyor mu? Dudakların
Zaman eskilere uzandığında
Cümlelerine giriyor mu eskilerde kalmış o son cümleler

Bu gece bir düş yüzün gözlerimde

Eski fotoğrafların geçmişe yazılan kısa bir cümle

Sebep yok sadece geceme geldin

Ve ben konuştuğum yıldızlara anlattım seni

Uzun zaman önceydi başladı cümlem

Dağınık düşüncemde büyüdü hayalin

Sebepsiz bir an

Sebepsiz bir geçmişe açıldı kapılar

Gökyüzü ağlarken bize

Yüzümde sebepsiz bir gülümseme

İlk gençliğimin ilk heyecanı ilk sevgilisi

Bu gece masum bir aşkı, bizi aldım

Ve bu gece ben o çocuk yüreğimle

ÖZLEDİM SENİ

SİNEM SEMERCİ