Yoksun aslında
Bir yosun kokusunda gizlenmiş dudakların
Suskunluğuna değen çığlıklarda büyütürken hayallerini
Yoksun
Adın bir sus hayatın yanık bir kitap sayfası...

Vazgeçmeyi sevmezdin sen.
Tüm vazgeçişleri cebine doldurduğun o günden beri
Şimdi yıkık evlerin bulunduğu
O izbe sokakta görüyorum seni
Hava da yağmur
Ellerin ceplerinde
Saçların ıslak

Korkularını bıraktığın o sokak lambasının altına gidiyor ayakların
Gitme diyorum
Çığlıklara karışan yağmur oluyor sesim
Yağmurdan korkuyorum
Sen duymuyorsun...

Ardında büyüyen gölgeye sığınıyorum usulca
Kararıyor hava
Gölgendeki ellerini tutuyorum
Nefesine veriyorum nefesimi
Gitme diyorum gölgene
Gölgen benimle kalıyor
Sen gidiyorsun...

Kitapları buluyorsun harabe kentin
Son harabe evinden
Yağmura veriyorsun hepsini
Ağlayışın dudaklarına bulaşıyor.
Ağlıyorsun kitaplar ıslanıyor
Ağlıyorsun
Yağmur gözlerine damlıyor...

Uzaktan izliyorum seni
Gölgenin yanından
Konuşuyorsun
Harfler dökülüyor dudaklarından
Anlamıyorum...

"Aslında yoksun sen"
Ardımda birileri...
"Aslında yoksun sen"
Sesi çok yakın...
"Aslında yoksun sen"
Gölgem ellerinde büyürken dudaklarım "sus"
Oyunlarımız yağmur
Oyunlarımız ıslak.
Şimdi büyürken hayaller bir toprağın ıslaklığında
Yoksun
Adın bir "sus" hayatın ,yanık bir kitap sayfası...