kel kör köse sen o biz
bunlar sağır demeli kendim
ben yılkı kandili zamanda
is tozu su hıçkırığı koli basili
yoksun esmer dünyam boş
kakılmış iliştirilmiş zamanın peçesine
sürükleniyor nefesim
kadın erkek kalabalık çocuk sesleri
halsiz sabahlar akşam yorgunu dün
insan savsaklıkları benden bir yaşam
kendi sağırlığımı dinlemek
birilerinde yaşamak bölük bölük emir
kafesi daralıyor yalnız kılığımın
tası paslı kokmuş şeylerle dolu aklımın
keşmekeşinden sıkıldım
üre yarışının.......

sesin adının tınısı değil
seni betimlemiyor bu şarkı
yok ağlatma kirpiklerini
yazık onlar senin esirin değil
mutsuzluğun kendinden
aç isteklerinden coşkun
yok adını kirletme masum sevginin
yalnızlığa hıçkırığın bencilliğinden
palanın pandıras üstün kir pas
bilmem hangi efendinin markasını as
içinde insan kokmayan bir naz
bilmem hangi efendinin kitabından
ruhuna ait olmayan bir mezar kaz

kendini satma övgüye demire
gün gün olada biri üzerinden semire
ait olmak yakışır ite bezire
bırakma boynundaki tasma
ruhunu gezdire.....

senin mesleğin dilenmek
boş halini bulup birilerine ilenmek
çekmek kutsiyeti salyalı ağzına
aklı vicdanı yok yere ütülemek
umut satma umuda gark olursun
kelam selam adını unutursun
halkı hakkı batıla kul eylersen
felek döner yolunda kaybolursun
yazık üçkuruşa kaç saat esarette can
ne yaşam tadı kalmış ne heyecan
çarşı pazar çoluk çocuk hamam han
sen bu iyi niyeti öldürmek üzere olduğuna yan....
*
hikayeni tarih denen yargıca ver
seni tarfsızlığına gömsün dilinin
bir vicdan güruhu kursağında birinin
seni defterine sarsın kalem kıran elinin
niyetini ölçecek bir alet yapmadılar hala
ağzından dökülen sesine assınlar kirinin
zaten ne önemi varki anlamının yerinin
kemirip kemirip dibinden koparsınlar ölçüsünü serinin
önce mahremine göz koysunlar toprağına evinin
sonra lisanını söksünler çocukça bildiklerinin
beynini midene alıp guruldayan fikirlerinin
seni tarihe verelim başlık parası kapitalist serserinin....