0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1865
Okunma
Lal mahseninde titrek içimin
kalakalır sesi sözcüklerimin
lisanı kayıp kalem kirimin
ne bir söylev döker dişlerim
ne kendimden yana ismimi bilirim
gölgemle çarptığım yerde dururum
rengimi kavruk bir ekmekte bulurum
nemimle yankıma çarpar kururum
ne hasretim biter yola gelirim
ne çocukça gülüşümden kurtulabilirim
beni yazan böyle işlemiş bedenimi
ben de artık tanımaz oldum tenimi
bir rüzgarın sesine ekledim sözlerimi
ne yol kabul eder mesnetsiz varlığımı
ne göz bilir onun için ağladığımı...
5.0
100% (1)
