.



deli küre düzeneğine kırmızı düşerken yaprak


göğsümde esneyen geniş alanda kopar kıyamet
acının işaretini göremezsin gözyaşlarımı görmediğin gibi
sessizliğin düşüncesinde titreyen dudaklarında
soluğumu kilitlerim
boynumun etrafına doladığım ipi çekme
yutkunamadıklarımı haykırma cesaretimle



savunmamı çiğnerim / sinir uçları açık


bir gölge gibidir boğazıma yakalanan rüzgar
korkusuzca baktığım yolda
çürük gözyaşlardan damlarken kan
dilimlenir acılar


gözlerden döner gölgeler
parçalanan ayna yansır vakitsiz
güneş ayrılır ay yükselir


gecenin en durgun zamanından dışarı


düşkün umutsuzlar gibi dua inkarında değil
başım dik acının derinliğinde
şeytanlı kabuslar yoksun tutkularda
rüyalar ezilir ayaklar altında


konuşmamayı hatırla


acıdır ruhun yakıtı
kilitlenirken karanlığın ötesine
derin kesikler olsa da tende
bilirim
O ruhu açar
ki gücü yoktur kimsenin düzeni değiştirmeye



yaktım senden önce ne varsa uzaklara uçurdum külleri



siyah tuzak sözler zalim bir his karanlığında
laneti adıyorum günah sancılara
intihar değil dünya değişikliği sadece


tutarsızlığım(n)da

aynanın gerçeğine saklı başka bir şiirde senindir kalbim



09_