Ellerin ceplerinde dolanma tepemde keder
Çek git al rüzgârını
Yorgun aklımın ayakları


Mısır piramitleri kadar eski efkârımın geçmişi
Ve bir o kadar bilinmez hasretinim öfkesi

Kucaklıyor gözlerim ufkun çizgisini
Hasretin kucağında uyuklayan yürek bu
Buram buram tütüyor efkârın seneler
Sen büyüttükçe kendini
Rüzgârın kasırga doğuruyor


Al dumanını çek git efkârım
Çek ellerini örtme üzerime kara renkli sisini


Hani bir el tutarda yığılırsın ya olduğun yere
İçimde tutunacak duvarın kalmadı seneler
Sırtımı dayadığım dağlar elediler kumlarını
Çek git git tepemden keder
Git


Baharın kokusu geliyor açık kapılardan
Tut ellerimden zamanın yeni doğmuş çocuğu
Tut çıkalım beraber
Görmeyen gözlerime asa olsun tik tak’ların

Vuslatın kokusu sinmiş bahara

Çek git efkarım git tepemden
Yarına yeşil gözlü kırlar var
Kokusu dünlerden gelen.