sessizliğim çaresizce dolaşır çiçek bahçemizde
duyarım umuduyla sesini seher vakitlerinde
sensiz ıssız her yan, alaycı bakışlarla gülümserken tan
işte öyle, yüzümü okşayan bir rüzgâr gibi
sözlerin okşar ruhumu, bir ben duyarım
bir de daldaki birkaç yaprak…


/..düşmek ister toprağa ama bekler, direnir tüm olumsuzluklara
çünkü elindedir bir ucu özlemin, bilir ki kıyameti olacak bırakırsa../


el ele tutuşup, sevgiye yürüyememek,
dalda açan çiçeğin güzelliğini görememek
günler böylece boşa akıp gidiyor canımın içi
ve bir şiiri okuyup anlayamamak
kısacası yürek koyamamak...


/..sen hâlâ dinliyor olsan da gecenin koynunda
gün aydınlanıp sokak lambaları sönmeye başladığında
ben susacağım, zamanı gelince konuşuruz nasılsa../


alışılmışın dışında, çoktandır gelmeyi unutan bir demet çiçek,
solmuş bir erguvan, mimoza, ortanca ne fark eder işte gerçek
olmasa da olur, sen ve yalnızca sen yanımda olsaydın tek...


/…sevgiye açar şiirlerimiz ve sevgiyle kapanır gözlerimiz
biz canımın içi; bizi biliriz, elimizdedir hâlâ umut söylencemiz…/


şair dediğin yüreğinde, tam on iki yazan yerde
sevgiden başka bir şey tutmamalı bilirim
gel gör ki kimi zaman mani olamıyorum hüzünlerime
duy sesimi dön artık, sensiz ve sevgisizim
sararmadan çerçevedeki, bahar coşkulu bizli resimlerin…

Hatice AK/03.05.2010