en çok püren çiçekleri açtığında sevdim
yağmur ıslattığında mersin yapraklarını
baharla durulduğunda derenin sularını
babamın duvarda asılı rengi solmuş
ve on yılları deviren tüvit parkasını
bunlar için çok sevdim memleketimi

sundurmada kuyruğu tempo tutarken
karabaşın şehla bakışlarını
közde demlenen çayın kokusunu, rengini
menekşe ve nergislerin arsızca gülüşlerini
bunlar için çok sevdim memleketimi

buğday filizlerinin ardına gizlenen papatyaları
gelinciklerin arılarla kucaklaştığı anları
çam ağaçlarında yeni yeni gelişen kozalakları
bunlar için çok sevdim memleketimi

is kokan elbiseleri, tozlu yüzleri, kınalı elleri
açık ateşte kaynayan süt tenceresini
yer sofrasında bakır sahanlarda yemek yemeyi
diz dize maaile bereket duası etmeyi
bunlar için çok sevdim memleketimi

toprak çatılı, çamur harçlı taş duvarlı evleri
yoksullukla sınanan gönlü zengin bireyleri
köyleri ama hep köyleri, asalet timsali o köyleri
bunlar için çok sevdim memleketimi

babamın kalın nasırlarla kaplanmış elleri
evlatlarından aziz tuttuğu zeytinliklerı
kıraç koyaklara can veren toprak arkları
kurdu, kuşu, tilkiyi, çakalı tüm hayvanları
arasında böcek vardır diye
basmaya kıyamadığım çimenleri
bunlar için çok sevdim memleketimi


21 Aralık 2022-haticeak