İnsanlar hayatımdan çalarken,
Mutluluğumdan alıp götürürken,
Ben onları hala seviyordum.
Hep de sevdim fakat,
Dürüstlüğe mağlubiyet kazandırdım...

Neşe, umut dağıtırken,
Ben çaresiz kaldım!
Para, zaman harcarken,
Ben harcandım!
Aydınlık, parıltı saçarken,
Ben karanlıkta kaldım!
Severken ben herkesi,
Sevgisiz kaldım...

Dokunmayın bana!
Kafam karışık,
Faili meçhul sorgulardayım...
Ağlamak kötüymüş, kim demiş!
Ağlayacak insan,
Ağlayacak ki içini boşaltacak.
Yakacak sigarasını,
Koyacak kadehi önüne,
Akan gözyaşları rakısına su olacak,
Eşlik edecek şarkılara...

Hayatın götürdükleri zaten gitti,
İnsanların aldıkları hepten bitti,
Çalınanlar birer birer yok oldu,
Çığlıklarım da geceyle kayboldu...

Şerefsizlik kök salmışken hayatın her zerresine,
Kaybetse de pes etmedi dürüstlük.
Riya kılıcını çekse de karşımda her seferinde,
Sev dedim dürüstçe, sev inatla,
Durma yaşa, yaşa inatla ve diren,
Asla yılma...