Bitmeye yüz tutmuş sağanakların arifesinde
Uzak ovaların ırmağında vurma beni
Kesilmiş sol yanımı kapatırken
Nemli çapakların tülü
Gözlerim yanıyor çöl suretlerinde

Sonra
Eylülden medet umar içimde ki sen
Gelmeyince
Özlem ötesi uçsuz tünellerde
Yanık kayalara çarparım benliğimle
Her yanım kül yansıması

Hangi göğü sevsem
Bilinmezliğin tüm ezberleri silinir
Birden gece uzanır şiirlerin koynuna

Düşlerin mağlubiyetinde gezinirim yelkovanlarla
Çeler aklımı takvimlerin durgun anları
Tartarım karanlığı
Her yanımdan dökülür bitmez bir açlık
Hapseder vurgunlarımı harflerin yalnızlığı

Ve başlar içimde
Geçmişin kırıntılarının savaşı
Çengeller takarak tüketir içimdeki sezgileri
İlişir çatlak dudaklarıma bir sıyrık

Denizlere gömülü sevgiler gibi
Çelişkili duyuların mahzeninden inerim derinlerin
Yanar bedenimde
Titrek ışıklarla korkunun polemiği
Ya kaybedersem maviye aşık gökyüzünü

Barındırdığım
Hizaya durmuş söz silahları
Damağımda hapseder, gül çizimlerinin renklerini
Dökülür tel tel diyarlara
Kaygan kırların, nemi gibi hislerim

Halen
Kilitliyor ellerimi çığlığın zincirleri
Sarılıyor zamansızlık sensizliğin perdesinin akıbetine
Sevdayı uzaklıkların ruhu bile tüketemiyor
Siyah gölgelerin beyaz kağıda düşmüş
Kalem uçlarıdır artık vatanın
Sevdiğim


.....